Klasyfikacja wzorców

Wzorce projektowe różnią się między sobą złożonością, poziomem szczegółowości i skalą w jakiej da się je zaimplementować w projektowanym systemie. Podoba mi się analogia do budowy dróg: można uczynić skrzyżowanie bezpieczniejszym montując tylko sygnalizację świetlną, albo tworząc wielopoziomowe rozjazdy z podziemnymi przejściami dla pieszych.

Najbardziej podstawowe i niskopoziomowe wzorce są często nazywane idiomami. Zazwyczaj stanowią funkcjonalność jakiegoś języka programowania.

Najbardziej uniwersalnymi i wysokopoziomowymi wzorcami są wzorce architektoniczne. Deweloperzy mogą implementować je w niemal każdym języku. W przeciwieństwie do innych wzorców, mogą służyć zaprojektowaniu architektury całej aplikacji.

Ponadto, wszystkie wzorce można skategoryzować według ich celu, bądź przeznaczenia. Niniejsza książka dotyczy trzech głównych grup wzorców:

• Wzorce kreacyjne wprowadzają elastyczniejsze mechanizmy tworzenia obiektów i pozwalają na ponowne wykorzystanie istniejącego kodu.

• Wzorce strukturalne wyjaśniają jak składać obiekty i klasy w większe struktury, zachowując przy tym elastyczność i efektywność struktur.

• Wzorce behawioralne które zajmują się efektywną komunikacją i podziałem obowiązków pomiędzy obiektami.